JARNO TRULLI
LotusLotus T128
Starty:252 GPPierwszy start w F1:Grand Prix Australii 1997
Wygrane:1 (0,4%) Pierwsza wygrana:Grand Prix Monako 2004
Podia:11 (4,4%)Zdobyte punkty:246.5
Pole position:3 (1,2%)Najszybsze okrążenia:1 (0,4%)
Narodowość: WłochyData urodzenia: 13 lipca 1974Miejsce urodzenia: PescaraMiejsce zamieszkania: Monte Carlo (Monako)Oficjalna strona: www.jarnotrulli.comWzrost: 173 cmWaga: 60 kgStan cywilny: Żonaty z BarbarąImiona dzieci: Enzo, Marco, Veronica
KARIERA
2011
Przez cały sezon zmaga się z niepasującą do jego stylu jazdy charakterystyką układu kierowniczego. Drugi rok z rzędu jego tempo okazuję się dużo słabsze od tempa Kovalainena. Jego dwa 13 miejsca, pomagają zespołowi w zajęciu 10 pozycji w klasyfikacji konstruktorów. Przedłuża kontrakt z zespołem na 2012 rok, jednakże zostaje on zerwany i Włoch straci swoje miejsce w ekipie na rzecz Witalija Pietrowa.
2010
Dysponuje najlepszym bolidem spośród 3 nowych ekip, jednak generalnie tempo Lotusa jest słabe. Ustępuje formą partnerowi Heikkiemu Kovalainenowi, szczególnie w niedzielę. Najlepszym rezultatem sezonu okazuje się być 15 lokata w kwalifikacjach oraz 13 w wyścigu. Przedłuża kontrakt z zespołem na następny rok.
2009
Tym razem dostaje do dyspozycji całkiem konkurencyjny bolid, który wykorzystuje stając 3 razy na podium. Ponadto po raz kolejny błyska formą w kwalifikacjach, czego owocem jest pierwsze pole startowe do wyścigu w Bahrajnie. Znów pokonuje partnera Glocka. Sezon kończy 8 miejscem w klasyfikacji generalnej i z nowym kontraktem w kieszeni dzięki związaniu się z nowym zespołem Lotus Racing.
2008
Jego bolid przeżywa mały renesans formy i z każdym wyścigiem staje się coraz szybszy. Dzięki temu Trulli staje na podium po raz pierwszy od 2 lat. Łącznie gromadzi 31 punktów, co daje mu 9 lokatę na koniec sezonu - pozycję wyżej od nowego zespołowego kolegi - Timo Glocka.
2007
Znów imponuje szybkością w sobotę, co wydaje się być dla niego jedynie nagrodą pocieszenia. 4 razy udaje mu się zapunktować, co daje mu 13 lokatę na koniec sezonu. Prezentuje bardziej przekonujące osiągi od swojego partnera Ralfa Schumachera.
2006
Zdobywa 28 oczek mniej niż rok wcześniej, ponieważ tym razem nie dysponuje bolidem mogącym regularnie rywalizować w pierwszej ósemce. Po frustrującym sezonie plasuje się na 12 lokacie w klasyfikacji łącznej.
2005
Daje Toyocie pierwsze w historii pole position, jego forma kwalifikacyjna jest wyśmienita. Również w wyścigach idzie mu dobrze, czego dowodem są 2 wizyty na podium. Regularnie szybszy od zespołowego kolegi Ralfa Schumachera, choć ostatecznie przegrywa z nim w klasyfikacji generalnej różnicą 2 punktów. Sezon kończy jako 7.
2004
Tym razem to jego forma wyraźnie zwyżkuje, dzięki czemu zalicza bardzo udaną pierwszą połowę sezonu z 2 pierwszymi polami startowymi i jakże cennym pierwszy triumfem w F1 podczas Grand Prix Monako, regularnie też jest szybszy od Alonso. Niestety w połowie roku wchodzi w konflikt ze swoim szefem Flavio Briatore, czego ostatecznym owocem jest odejście z zespołu na 3 wyścigi przed końcem sezonu. W trakcie 2 ostatnich grand prix reprezentuje już barwy ekipy Toyota. Rok kończy na bardzo dobrym 6 miejscu w klasyfikacji łącznej.
2003
Jego zespół przechodzi pozytywną metamorfozę formy, ponadto w ich szeregi wstępuje Fernando Alonso, któremu Trulli nie może dorównać. Mimo to udaje mu się zapunktować w niemal każdych ukończonych zawodach. Ostatecznie plasuje się na dobrym 8 miejscu w klasyfikacji generalnej.
2002
Staje się zawodnikiem Renault. Jego partnerem jest Jenson Button, którego Trulli na ogół wyprzedza w kwalifikacjach i któremu na ogół ulega w wyścigach. Ósmy na koniec roku.
2001
Do połowy sezonu nadal jeździ z Frentzenem, zdobywając podobną liczbę punktów, a na resztę sezonu jego nowym kolegą zespołowym zostaje Jean Alesi. Trulli okazuje się lepszy od Francuza. Wzbudza podziw szczególnie jazdą w kwalifikacjach, za co dostaje przydomek „mistrz jednego okrążenia". Wyścigi nie są w jego wykonaniu już tak wspaniałe, mimo to udaje mu się zdobyć w całym sezonie 12 punktów, dzięki czemu jego ekipa wskakuje na 5 lokatę w klasyfikacji konstruktorów.
2000
W poszukiwaniu większych sukcesów przenosi się do zespołu Jordan, jednak ich bolid okazuje się nie być tak szybki, jak pod koniec lat '90. Przegrywa pojedynek z partnerem Heinz-Haraldem Frentzenem i na koniec roku zajmuje 10 lokatę w klasyfikacji łącznej z 6 zdobytymi oczkami.
1999
Trzeci i ostatni sezon jazdy dla Prosta. Zdobywa swoje pierwsze podium w F1 za sprawą minięcia linii mety na 2 pozycji w Grand Prix Europy. Reszta wyścigów jest dla niego o wiele mniej udana.
1998
Postanawia pozostać w stajni Prosta, lecz z powodu mało konkurencyjnego bolidu nie jest to dla niego dobry sezon. Na pocieszenie udaje mu się pokonać powracającego po kontuzji zespołowego kolegę Panisa. Z jednym punktem na koncie kończy rok jako 16.
1997
Początkowo planuje udział w Formule 3000, ale ostatecznie udaje mu się zostać kierowcą wyścigowym zespołu Minardi jeżdżącego w F1. Startuje w 7 grand prix dla tej stajni, dwukrotnie zajmując 9 miejsce. W połowie sezonu dostaje ofertę zastąpienia w ekipie Prost kontuzjowanego Oliviera Panisa, którą przyjmuje. Z jak najlepszej strony pokazuje się podczas zawodów w Austrii, niestety z powodu awarii silnika nie kończy ich. W klasyfikacji łącznej sezonu plasuje się na 9 pozycji.
1996
Podpisuje kontrakt na posadę kierowcy testowego zespołu Benetton ścigającego się w Formule 1. Poza tym ponownie walczy w niemieckiej F3, tym razem z dużo lepszym skutkiem - 6 triumfów i 10 wizyt na podium pozwalają mu wygrać te mistrzostwa. Drugi raz z rzędu startuje w Makau, tym razem zostaje sklasyfikowany na 3 lokacie.
1995
Ostatni rok przygody z kartingiem, startując w wielu mistrzostwach radzi sobie bardzo dobrze, czego najlepszym przykładem jest triumf w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Włoch klasy 100 International. Potem wchodzi do niemieckiej F3, startując w 12 z 16 rozegranych wyścigów wygrywa dwa z nich i kończy sezon jako 4. Ponadto bierze udział słynnym prestiżowym Grand Prix Makau, gdzie mija linię mety jako drugi.
1994
Kontynuuje udział w kartingowych zawodach klasy Formuła Super A, sięgając po tytuły mistrza świata Europy i Ameryki Północnej. Ponadto zdobywa tytuł w klasie Formuła C i triumfuje w memoriale Ayrtona Senny, konkretnie w klasie 100. Próbuje również swoich sił w jednym wyścigu brytyjskiej F3, ale nie wypada w nim najlepiej.
1993
Postanawia podwyższyć sobie poprzeczkę i rozpoczyna starty w Pucharze Świata kartingowej klasy Formuła Super A. Między innymi dzięki wygranej podczas wyścigu w Japonii staje na podium w klasyfikacji generalnej. Ten rok jest również dla niego pierwszą przygodą z bolidem, ze względu na starty we włoskiej Formule 3, jednak w żadnym z 6 wyścigów, w których wziął udział nie udaje mu się zapunktować.
1991
Rozpoczyna starty w wielu serialach, m.in. w klasie Formuła K, którą wygrywa oraz w Mistrzostwach Europy, gdzie zajmuje miejsce na podium. Puchar Świata okazuje się jeszcze zbyt dużym wyzwaniem, ponieważ plasuje się w nim na odległym 22 miejscu. Podobnie ciężkie są dla niego Mistrzostwa Świata klasy Formuła C, gdzie kończy sezon jako 32 zawodnik. W następnym sezonie postanawia skupić się na jednych mistrzostwach - tych, które w zeszłym roku wygrał. Niestety nie udaje mu się obronić tytułu, w zamian przypada mu dopiero 19 lokata na koniec roku.
1990
Trzeci raz z rzędu zdobywa ten sam tytuł, ponadto startuje w Mistrzostwach Świata klasy Formuła A, gdzie po zwycięstwie odniesionym w Hong Kongu plasuje się na 4 pozycji na koniec sezonu. Dodatkowo zostaje wicemistrzem świata juniorów w klasie A.
1988
Sięga po kartingowe mistrzostwo Włoch w klasie 100 National. W następnym toku powtarza ten sukces.
1987
Zdobywa złoty medal „Youth Games" w klasie kadetów 100.
1983
Rozpoczyna karierę za kierownicą gokarta.
STATYSTYKI W F1
| Sezon | P. | Starty | Punkty | Zwyc. | Podium | Pktwł. | P.pos. | Naj. okr. | Nie skl. | Zespoły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2011 | 21 | 18 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 | Lotus |
| 2010 | 21 | 18 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 7 | Lotus |
| 2009 | 8 | 17 | 32.5 | 0 | 3 | 8 | 1 | 1 | 4 | Toyota |
| 2008 | 9 | 18 | 31 | 0 | 1 | 10 | 0 | 0 | 3 | Toyota |
| 2007 | 13 | 17 | 8 | 0 | 0 | 4 | 0 | 0 | 4 | Toyota |
| 2006 | 12 | 18 | 15 | 0 | 0 | 5 | 0 | 0 | 5 | Toyota |
| 2005 | 7 | 18 | 43 | 0 | 3 | 9 | 0 | 0 | 3 | Toyota |
| 2004 | 6 | 17 | 46 | 1 | 2 | 9 | 2 | 0 | 3 | Renault, Toyota |
| 2003 | 8 | 16 | 33 | 0 | 1 | 10 | 0 | 0 | 5 | Renault |
| 2002 | 8 | 17 | 9 | 0 | 0 | 4 | 0 | 0 | 9 | Renault |
| 2001 | 9 | 17 | 12 | 0 | 0 | 5 | 0 | 0 | 8 | Jordan |
| 2000 | 10 | 17 | 6 | 0 | 0 | 4 | 0 | 0 | 7 | Jordan |
| 1999 | 11 | 15 | 7 | 0 | 1 | 2 | 0 | 0 | 7 | Prost |
| 1998 | 15 | 16 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 9 | Prost |
| 1997 | 15 | 13 | 3 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 3 | Minardi, Prost |
| Razem: | 252 | 246.5 | 1 (0,4%) | 11 (4,4%) | 72 (28,6%) | 3 (1,2%) | 1 (0,4%) | 81 (32,1%) | 6 | |
Objaśnienia: P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany. Starty obejmują rozpoczęte wyścigi.