2017 Jednostka Hondy ponownie okazuje się być największą bolączką McLarena, mimo, że bolid MCL32 sprawia wrażenie konkurencyjnego. W całym sezonie kilkakrotnie odpada po awarii układu napędowego, otrzymując również liczne kary przesunięcia na starcie za nieprzepisowe wymiany podzespołów. Sam sezon pod względem sportowym jest dla niego pełen wzlotów i upadków. Początek zmagań jest dla niego nieudany, ponieważ wyraźnie odstaje od Fernando Alonso, a także popełnia kilka błędów, które zakończyły się w Hiszpanii kolizją z Massą, a także wypadkiem w Monako podczas kwalifikacji Tylko trzykrotnie pojawia się w pierwszej dziesiątce, kompletując łącznie 13 punktów. Zajmuje szesnaste miejsce, lecz McLaren przedłuża z nim umowę na sezon 2018.
2016 Jest łączony z posadą kierowcy wyścigowego McLarena, lecz ekipa ostatecznie decyduje się zachować swoich zawodników i Stoffel już trzeci rok pełni obowiązki testera. Mimo to w Bahrajnie otrzymuje możliwość debiutu w Formule 1, po tym, jak Alonso nie przechodzi kontroli medycznej. Kwalifikuje się przed Jensonem Buttonem, natomiast w wyścigu dojeżdża dziesiąty, zdobywając jeden punkt. Resztę sezonu spędza w japońskiej Super Formula, gdzie dwukrotnie dojeżdża na pierwszym miejscu, a w końcowej tabeli jest czwarty. Na Monzy zostaje potwierdzony jako nowy kierowca McLarena w 2017 roku.
2015 Zostaje na drugi rok w GP2 jako kierowca ART. Tym razem nie pozostawia rywalom żadnych szans i całkowicie dominuje mistrzostwa. Zgarnia tytuł w Soczi na dwie rundy przed końcem sezonu, wygrywając łącznie siedem wyścigów oraz zdobywając cztery pole position, a także dystansując najbliższego rywala na odległość aż 160 punktów.
2014 Przechodzi do GP2, dołączając do zespołu ART. Już podczas pierwszej rundy sezonu w Bahrajnie wygrywa sprint, powtarzając później tę sztukę jeszcze trzykrotnie. Dobra forma po letniej przerwie pozwala mu zredukować stratę do czołówki, lecz po raz kolejny musi się zadowolić tytułem wicemistrza. Ponadto zostaje nowym kierowcą testowym McLarena i m.in. bierze udział w pracach rozwojowych nad nową jednostką Hondy.
2013 Na początku roku trafia pod skrzydła McLarena, dołączając do juniorskiego programu oraz Formuły Renault 3.5. Zastępuje zeszłorocznego czempiona Robina Frijnsa w ekipie Fortec Motorsport i jest jednym z faworytów do mistrzowskiego tytułu, który ostatecznie przegrywa z drugim juniorem McLarena - Kevinem Magnussenem. Sezon kończy jako wicemistrz, mając w dorobku cztery wygrane oraz trzy pole position.
2012 Pozostaje w europejskiej Formule Renault 2.0 na cały sezon, natomiast w północnoeuropejskim cyklu decyduje się na pojedyncze starty. W kontynentalnej edycji mistrzostw zgarnia tytuł, wygrywając wcześniej cztery wyścigi. Z kolei w NEC tryumfuje pięciokrotnie, lecz przy niepełnym programie wystarcza mu to na zaledwie dziewiątą pozycję w klasyfikacji.
2011 Przesiada się za kierownicę bolidu Formuły Renault 2.0, dołączając do europejskiej oraz północnoeuropejskiej edycji tych mistrzostw. W Eurocupie zostaje sklasyfikowany na piątym miejscu z zaledwie jednym podium wywalczonym na Hungaroringu, natomiast w FR2.0 NEC jest trzeci bez żadnego zwycięstwa.
2010 Przenosi się do europejskiej Formuły 4, rozpoczynając swoją przygodę z bolidami jednomiejscowymi. W swoim debiucie zdobywa mistrzowski tytuł z dorobkiem sześciu zwycięstw oraz trzech miejsc na podium.
1998-2009 Swoją przygodę z motorsportem rozpoczyna w wieku 6 lat od kartingu. Za kierownicą gokarta ściga się do 2009 roku i w tym czasie wygrywa mistrzostwa Belgii oraz zostaje wicemistrzem świata w kategorii KF2.
Objaśnienia:P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany
Starty obejmują rozpoczęte wyścigi (w nawiasie podana jest suma zgłoszeń do grand prix)
Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu | Rezultaty wszystkich wyścigów Wszystkie pole positions | Wszystkie zwycięstwa | Wszystkie najszybsze okrążenia
•Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu
GP
Tor
Nr
Bolid
Op.
St.
Fi.
Dodatkowa informacja
Sezon 2018
Albert Park
2
McLaren MCL33
11
9
Sakhir
2
McLaren MCL33
14
8
Shanghai
2
McLaren MCL33
14
13
Baku
2
McLaren MCL33
16
9
Catalunya
2
McLaren MCL33
11
NS
skrzynia biegów
Monte Carlo
2
McLaren MCL33
12
14
Gilles Villeneuve
2
McLaren MCL33
15
16
Paul Ricard
2
McLaren MCL33
17
12
Objaśnienia:St. - start, Fi. - finisz, NS - niesklasyfikowany, NW - nie wystartował, N2 - nie wystartował ponownie, ZD - zdyskwalifikowany, PL - start z pit-lane, NZ - nie zakwalifikował się, NP - nie przedkwalifikował się, WY - wykluczony, naj. okr. - najszybsze okrążenie w wyścigu
